Ο Διόνυσος Χριστός του Άγγελου Σικελιανού
Ασφαλώς μιλάμε για μια εναλλακτική από την κατεστημένη θεολογία που λόγω και του ιστορικού χάσματος του εβραιοχιστιανισμού με τον ελληνισμό δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή όμως η Αλήθεια είναι ότι υπάρχει και αρχετυπική σχέση αλλά και ιστορικη συνέχεια, που όμως θάφτηκε από το ιουδαικεντρικό κατεστημένο.
Ο Διόνυσος είχε απήχηση ανάμεσα στους πιστούς του Ναζωραίου και αυτό φαίνεται και από τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη διάρκεια των εργασιών της Εκτης Οικουμενικής Συνόδου. Σύμφωνα με αυτές απαγορευόταν στους πιστούς να χρησιμοποιούν διονυσιακά προσωπεία, να επικαλούνται το όνομα του Διονύσου όταν πατούσαν στα πατητήρια τα σταφύλια, να κρατούν στοιχεία του βακχικού ιεροτυπικού όταν γεμίζουν με το νέο κρασί τα πιθάρια. Αν δεν υπήρχε πρόβλημα, η ηγεσία της Εκκλησίας ασφαλώς δεν θα προχωρούσε σε τέτοιες αποφάσεις.
Υπήρχαν επίσης οι Γνωστικοί που μίλησαν για μια υλοποίηση του αρχέτυπου Όσιρι/Διονυσού που στον Ελληνικό και στον Αιγυπτιακό μυστικισμό εκφράζει το θεϊκό στοιχείο μέσα σε εμάς και δηλαδή τον θεό μεθ'ημων που συμβολικά κατασπαράχθηκε από τους Τιτάνες.
Οι ομοιότητες είναι τόσες πολλές, που λογικά κάποιος μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μιλάμε απλά για μια αντιγραφή. Aλλά εγώ θεωρώ ότι αυτή η θρησκεία δημιουργήθηκε αρχικά από τους μυημένους στα μυστήρια του Οσίρι/Διόνυσου και έπειτα επιβλήθηκε η Π.Δ και η ιουδαιοκεντρική αντίληψη καθότι όπως γνωρίζουμε υπήρχαν και οι εναλλακτικές ερμηνείες των γνωστικών που ήταν γνώστες των Ελληνικών και των Αιγυπτιακών μυστηρίων τα οποία είναι προφανές, ότι αποτέλεσαν την βάση των χριστιανικών μυστηρίων.
Μιλάμε ασφαλώς για μια μυθολογική-αλληγορική παράσταση, που βρίσκει τις ρίζες της στα Αιγυπτιακά μυστήρια του Όσιρι που τεμαχίστηκε από τον αδελφό του Σετ και έπειτα αναγεννήθηκε-αναστήθηκε, μέσα από τον γιο του τον Ώρο. Τα Αιγυπτιακά μυστήρια ηταν σχετικά με αυτη την μετάβαση στον "άλλο κόσμο" και στόχος για τον μυημένο ήταν να γίνει ένα με τον θεό Όσιρι και να τον ακολουθήσει σε αυτό το ταξίδι με την ελπίδα της επαναγέννησης/ανάστασης, και έτσι όπως εμείς για παράδειγμα έχουμε την πεποίθηση για τον εσωτερικό Χριστό οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν την πεποίθηση για τον εσωτερικό Όσιρι που εκφράζει την θεϊκή φύση μέσα σε όλους όπως και ο Ελληνικός Διόνυσος.
Δεν θα ήταν ασφαλώς, εκτός πραγματικότητας να μιλήσουμε για μια συνέχεια της Οσιριακής, και της Διονυσιακής μυσταγωγίας γύρω από το πρόσωπο του Ιησού που θα μπορούσε να έχει ένα πολύ διαφορετικό χαρακτήρα εάν και εφόσον δεν επιβαλλόταν από το κατεστημένο η ιουδαιοκεντρική αντίληψη. Σε κάθε περίπτωση όμως η Αλήθεια δεν μπορεί να σβηστεί και είτε ετσί είτε αλλιώς αυτό που προκύπτει είναι μια συνέχεια της Οσιριακής μυσταγωγίας, και είναι ασφαλώς πιθανόν και ο ίδιος ο Ιησούς να ήταν μυημένος στα Αιγυπτιακά μυστήρια και να πέτυχε μάλιστα την ένωση με τον Αιώνιο Ένα που εκφράζει την θεϊκή μας φύση.
Ο Άγγελος Σικελιανός υπήρξε ένας ρομαντικός Ορφικός, που αναγνώρισε αυτή την σχέση την οποία εξέφραζε μέσα από τα ποιήματα του:
«Γλυκό μου βρέφος, Διόνυσέ μου και Χριστέ μου […] Ολονυχτίς θε να ορχηθούμε γύραθέ Σου, / κι όσο κι αν είναι η νύχτα τούτη να κρατήσει / εμείς θα ορχιούμαστε ώς στην ώρα, που τα σκιάχτρα / του σκοταδιού θα ‘χουνε φύγει, κι η φωνή Σου, / φωνή «μεθύοντος ισχυρού», θε να καλέσει / στη ζέστα του ήλιου ξαφνικά τους πεθαμένους, / ενώ αποπάνω από την κούνια Σου θα γέρνει / η σκιά της μιας Σου παντοδύναμης Αμπέλου, / γλυκό μας βρέφος, Διόνυσέ μας και Χριστέ μας!»
«Και τότε το φιδίσιο μονοπάτι /που απ’ το ξωκλήσι τ’ ‘Αι-Νικόλα /κατέβαινε του λιμανιού ώσμε κάτου την ταβέρνα / που μέσα της ακόμα, νυχτωμένο / εκάπνιζε θαμπό ένα φως, τον ετραβούσε κιόλας / εκεί που, το ποτήρι του κρασιού κρατώντας, / σε λίγο, από το νάμα γκαρδιωμένος της αμπέλου, / – της μιας Αμπέλου που πλατιά ‘ναι και μεγάλη / μα λιγοστά τ’ αληθινά τα κλήματά της – / θέ νά ‘μπαινε στη ζέστα μέσα του Μυστήριου του ζωντανού, / κι ο Διονυσόδοτος Χριστός του, / κι αν στο Σταυρόν ακόμα πάνω καρφωμένος /μ’ αιματοστάλαχτο πλευρό, μα αγάλι αγάλι / την Απολλώνια θα σαρκώνονταν γαλήνη…»
Θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε, ότι ο Χριστός είναι μια υλοποίηση του αρχέτυπου Όσιρι/Διόνυσου και ότι η αναφορά της Κ.Δ περί της άμπελου της αληθινής είναι ένα μήνυμα προς τους Ορφικούς;
Σε αυτή την αναζήτηση θα μπορούσε ίσως να μας βοηθήσει η αρχαία μνήμη και τα Αιγυπτιακά Πυραμιδικά κείμενα στα οποία βρίσκουμε τα ακόλουθα:
“In ancient Egyptian texts, it is written of the Tree of Life, “I am the plant which comes from Nu.” The Tree of Life grew out of the Sacred Mound, it’s branches reaching out and supporting the star and planet studded sky, while it’s roots reached down into the watery abyss of the Netherworld. The trunk of the Tree of Life represented the World Pillar or Axis Mundi around which the heavens appeared to revolve. The World Pillar was the center of the universe.
…
When Osiris was enclosed in the trunk of a tamarisk tree, which was later cut down and used as a pillar in the palace of the King of Byblos, he metaphorically became as one with the Tree of Life. Osiris became the Axis Munde around which the heavens appear to revolve; he became the World Pillar, the link between the terrestrial and celestial worlds. He held the heavens in his outstretched arms, and he soaked up the word of God from the waters of the Netherworld. In Ancient Egypt the Netherworld was called the “Netterworld” meaning the “World of the gods”. The gods had their home among the stars.”
Από: http://ancientegypt.hypermart.net/treeoflife/
Εδώ μας λέει ότι ο Όσιρις έγινε ένα με το δέντρο της ζωής, και εδώ θα μπορούσε να γίνει ο παραλληλισμός με την άμπελο την αληθινή, και εδώ επίσης να αναφέρω ότι ο Διόνυσος είναι γνωστός και ως Δενδρίτης. Ο Οσίρις έγινε ο κοσμικός άξονας (Axis Munde) γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι ουρανοί και ο στύλος του κόσμου που είναι ο σύνδεσμος των γήινων και των ουράνιων κόσμων και μας λέει επίσης σε αυτή την γλώσσα ότι έγινε ο Λόγος του Θεού!
Διαβάστε επίσης την άποψη του δόγματος σχετικά με το τι συμβολίζει το δέντρο της ζωής:
Τί είναι και τί συμβολίζει το δέντρο της ζωής
Εδώ είναι τα σχετικά αποτελέσματα της Γεματρίας τα οποία θα πρέπει να προβληματίσουν σχετικά με αυτή την εκπόρευση:
WHO IS JESUS = 888
888 = THE GOD OSIRIS
888 = THE COSMIC AXIS
888 = THE LOGOS OF GOD
Για επαλήθευση στο gematrix.org
Διάβασε επίσης:
Θα μπορούσε άραγε ο Ιησούς να είναι μια υλοποίηση/ενσάρκωση του αρχέτυπου Όσιρι/Διόνυσου και ο Ενάς που έγινε ο Ένας, που ενώθηκε με την θεϊκή του φύση;
Αυτή η άποψη δεν φαίνεται να είναι ασύμβατη με την κατεστημένη θεολογία που εντοπίζει αυτές τις ομοιότητες, και τις παρουσιάζει μέσα από το δικό της πρίσμα.
Σχετικά εδώ:
Από τον μύθο στον Ιησού Χριστό
Εδώ σχετικά με την βάρβαρη Διονυσιακή λατρεία την οποία μεταμόρφωσε ο Ορφέας:
Με την ίδια λογική λοιπόν θα μπορούσαμε και με βάση την λογική να θεωρήσουμε ότι ο Ιησούς, μεταμόρφωσε την Διονυσιακή λατρεία μέσα σε ένα νέο πλαίσιο, καθότι άλλωστε ο Διόνυσος είναι μια παγκόσμια θεότητα που εισήχθει και στα Ελληνικά μυστήρια. Ο Διόνυσος ήταν άλλωστε γνωστός ως ο Όσιρις/Ασάρ σύμφωνα με αυτά που μας λένε οι αρχαίοι και αυτό μάλλον είναι ένα προγενέστερο από το Ελληνικό του όνομα. Δεν υπάρχει δηλαδή "εθνικό θέμα" αναφορικά με την θεϊκή ουσία του Ενός, που αποτελούσε το αντικείμενο των Διονυσιακών/Οσιριακών μυστηρίων.
Εδώ είναι δύο σχετικά βίντεο:
Comments
Post a Comment